စာေခ်တေယာက္အိမ္ထဲမွာနီရစြာ
ပ်င္းလြန္းလို႔ အိမ္ရွိကခုန္တန္းေခ်မွာ ထိုင္နီ၏။ လမ္းလားလမ္းလာလူတိကို ၾကည့္ၿပီးေက
သူ႔ကိုသူၾကည္ႏုနီပံုေပၚ၏။ တနားေလာက္အၾကာမွာ စာေခ်ဘက်ီး (ဘႀကီး) တေယာက္ ဇာကျပန္လာမွန္းမသိ၊
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာစြာကို စာေခ်လွမ္းျမင္လိုက္၏။ ဘက်ီးကို အ၀ီးကပင္လွမ္းၾကည့္နီယင္းပင္…အို…ငါရို႔ဘက်ီးေလ့
လြယ္စြာလူက မဟုတ္၊ ေကာင္းလူခန္႔ရာ မလား၊ ေကာင္းလူႀကီးလူေကာင္းရာ လူရာမလား၊ ဗမာျမန္မာႏိုင္ငံ
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးေလာကမွာဆိုေက ထိပ္တန္းေဂါင္းေဆာင္တိ...။ စိုင္စားနီယင္းနန္႔ပင္
ဘက်ီးက အနားကိုေရာက္လာလတ္၏။
